Bugünde geçmişi yaşamak... Özlemek değil derdim, bugünde geçmişi var etmek... Geçmişin tüm öznelliklerini tekrar üretebilmek, yeniden var edebilmek... Oldukça zorlu bir süreç olsa gerek dijitalin içerisinde analog kalabilmek. Dijital sesler içerisinde tınıları koruyabilmek...
Lightning Dust adlı grubun "Take It Home" adlı şarkısı, tam da bugünde geçmişi var etmek üzerine kurulu sanki. Şöyle ki şarkı, her ne kadar modern sesleri barındırsa da, buram buram geçmiş kokan bir şarkı.
60'lardan kalmış bir davul tonuyla başlamakta şarkı. Ton her ne kadar 60'lar olsa da, ritimin sakin hali bir o kadar 'yeni'. Hatta davul tonu için Roxy Music referans bile verilebilir. Günümüzün dijital kayıt cihazları içerisinde böyle bir ton yakalamak oldukça zor olsa gerek.
Arka planda "hammond" var, şarkıda oldukça minimal dokunuşlarla var olmakta Hammond. Hammond'ın bu kadar sakin kullanıldığı başka bir şarkı duymadım desem yeridir. Oysa bizim bildiğimiz Hammond solo ile var olur, bu şarkıda hammond var ama solo yok. Dokunuşlar var...
Sonrasında bir vokal var ki herhalde uzun zamandır dinlediğim en iyi kadın solist. Kadın gırtlaktan söylüyor bir kere şarkıyı. Nasıl yapıyor bilmiyorum ama kadın rahmetli Azer Bülbül gibi titretiyor sesini. (Harbiden öyle ama...) Bu gırtlak mevzusu da şarkıyı ayrı bir boyuta taşımakta kuşkusuz.
Şarkıyı koparan enstrüman ise, şarkının ikinci yarısında ortaya çıkan yaylılar... O sesler kelimeye dökülmez arkadaş, gözleri kapatıp dinlemek gerek...
Bugünde geçmişi yaratmak kolay iş olmasa gerek. Yaratabilenler, bunu güzel bir ahenk ile sunabilenler, bugünü de işin içine katabilenler ve bunu güzel bir melankoliyle sunabilenler haftanın şarkısı da oluverirler.
Samimiyet adına dinleyiniz efendim, geçmişin masumiyetini edinmek için dinleyiniz efendim...
60'lardan kalmış bir davul tonuyla başlamakta şarkı. Ton her ne kadar 60'lar olsa da, ritimin sakin hali bir o kadar 'yeni'. Hatta davul tonu için Roxy Music referans bile verilebilir. Günümüzün dijital kayıt cihazları içerisinde böyle bir ton yakalamak oldukça zor olsa gerek.
Arka planda "hammond" var, şarkıda oldukça minimal dokunuşlarla var olmakta Hammond. Hammond'ın bu kadar sakin kullanıldığı başka bir şarkı duymadım desem yeridir. Oysa bizim bildiğimiz Hammond solo ile var olur, bu şarkıda hammond var ama solo yok. Dokunuşlar var...
Sonrasında bir vokal var ki herhalde uzun zamandır dinlediğim en iyi kadın solist. Kadın gırtlaktan söylüyor bir kere şarkıyı. Nasıl yapıyor bilmiyorum ama kadın rahmetli Azer Bülbül gibi titretiyor sesini. (Harbiden öyle ama...) Bu gırtlak mevzusu da şarkıyı ayrı bir boyuta taşımakta kuşkusuz.
Şarkıyı koparan enstrüman ise, şarkının ikinci yarısında ortaya çıkan yaylılar... O sesler kelimeye dökülmez arkadaş, gözleri kapatıp dinlemek gerek...
Bugünde geçmişi yaratmak kolay iş olmasa gerek. Yaratabilenler, bunu güzel bir ahenk ile sunabilenler, bugünü de işin içine katabilenler ve bunu güzel bir melankoliyle sunabilenler haftanın şarkısı da oluverirler.
Samimiyet adına dinleyiniz efendim, geçmişin masumiyetini edinmek için dinleyiniz efendim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder