4 Kadın / Warpaint Babylon Konseri (9 Kasım 2013)

Kış konserleri sonunda başladı. Değmeyin artık keyfime. Açılışı Moddi ile yapmıştık, sonrasında ise Warpaint ile geldi. 'Maskülen' olduğu varsayılan bir müzik dünyasında 4 kadın neler yapabilir sorusuna, 4 kadın Warpaint ile cevap verdi.  Hatta çok da güzel bir cevap bulduk. 4 kadın tüm önyargıları dün gece teker teker kırdı.

Warpaint resmen "Rock maskülen bir dünya değil ve kadınlar ise bu maskülen olduğu varsayılan dünyada, maskülen nitelikler edinen müzisyenler değil." dedi bizlere. Bu müziği cinsiyetleştirenlere bir tokat oldular sanki. Önce Jenny, sonra Theresa ve diğerleri...

Warpaint her şeyden önce sahneye inanılmaz hâkim bir grup. Her eleman enstrümanlarını sahnede çalmıyor, tam tersine o enstrümanı yaşıyor gibi. Özellikle Jenny Lee (Bass Gitarist) sahnede tam anlamıyla kendinden geçiyor. Müziğin ritmine kapıldı sanki bedeni. Sahnede müzik ve kendisi vardı. Gözlerimi ondan alamadığımı itiraf edebilirim. Diğer elemanların da benzer şekilde sahneyi yeterince iyi kullandıklarını belirtmek gerekir. Konserde gerçekten çok iyi bir performans izledik. 

Warpaint  dün geceki setlist'te bilinen çoğu şarkısını çaldı ancak öyle birkaç şarkıyı es geçti ki; hani gerçekten benim gibi Warpaint hayranlarını şaşkın bıraktı. Arkadaş; "Shadows" ve "Ashes to Ashes" bir konserin setlist'inde nasıl olmaz. Biri bunu tane tane anlatsın. Hani konserin tek falsosunun bu iki şarkının atlanması olduğunu belirtmem gerek. 

Peki neler çaldılar? 

Muhtemelen "Love Is To Die" ve "No Way Out"  setlist'e eklemeleri sebebiyle, "Shadows" ve "Ashes to Ashes"i çalmadılar. Hatta hafiften yeni albüm hakkında da bizlere birkaç ipucu verdiler ancak yine de bir daha kim bilir nerede canlı canlı izleyeceğiz diyebileceğim bir gruptan, en azından Ashes to Ashes cover'ı dinleseydik ne de güzel olurdu demek isterim. Bu kadar zırlamadan sonra, grubun özellikle yeni albümden 2 şarkı çalmasını şöyle de yorumlayabiliriz; Warpaint yeni albümde bayağı bir tarz değişikliğine gidecek gibi.  Jenny'nin yeni albümde biraz elektronik takılacağız söylemi "No Way Out" da resmen gün yüzüne çıkmış oldu. Gümbür gümbür bass hissettiğimiz bir şarkıydı No Way Out. Muhtemelen albüm kaydı daha da elektronik temelli olacaktır.

Bilinen şarkılarını bazen güzel jam'lerle uzattılar. Özellikle Elephants'ın sonundaki jam bayağı güzeldi. Elephants gibi saykodelik bir şarkıyı böylesine güzel bir jam'le süslemeleri gerçekten takdire şayen bir hareketti. Ayrıca Elephants'ı diğer performanslarına göre daha yavaş çaldılar. Böylelikle bir kez daha kalbimi kazanmış oldular. Yine Billie Holiday de grubun sahnede devleştiği şarkılardan bir diğeri oldu. Albümden daha güzel çaldıklarını belirtmem gerekir. 

Kuşkusuz ki dün gece Babylon'da 4 kadının müzikle kendinden geçişine şahit olduk. Bize bu anlara şahitlik etmek düştü. Birbirinden "güzel" bu 4 kadının sahnedeki performansının hiç bitmemesi dileğiyle.

PS: Son zamanlarda sürekli olarak kullandığım bir cümle var: "Jenny, I am in trouble." Bu dize The National'ın son albümünde yer alan "This is The Last Time" adlı şarkıda geçmektedir. Nedense çok içselleştirdim bu dizeyi. Sürekli bu dizeleri mırıldanırken buluyorum kendimi. Özellikle Jenny'e takıldım. Hayali bir karakter işte... Warpaint bass gitaristi Jenny Lee Lindberg'in de adının Jenny çıkması benim için güzel bir rastlantıya sebebiyet verdi. Kim bilir sahnede Jenny'e bu sebeple kapıldım. Hayalimin sahnede düşe gelmesiydi belki de...

Warpaint - Elephants @ Babylon (09.11.2013) from Bir Baba Indie on Vimeo.