Geçen gün Kejura ile konuşurken, "Biz iyice Post Rock'a kaydık heralde" dedim. O da hiç düşünmeden "harbiden olum" dedi ki ikimizin de post rock hakkında ortak düşüncesi Post Rock'ın çok kısır bir müzik dalı olduğuna dairdir. Bu sorunsalımızı bir kuple
Glaciers başlığı altında dillendirmiştim . Ancak geliniz ve görünüz ki, öyle büyük laflar etmemek gerekmiş. Çapımızı bilerek konuşmak gerekmiş. Bu Post Rock denen nane bizi hiç beklemediğimiz yerden çok fena çarpabilirmiş.
Cecilla:: Eyes Post Rock için söylediğim tüm kelimeleri teker teker bana yediren, post rock'ın o kısır döngüsünü post rock'ın kendi silahlarıyla bozan, aşmış bir grup. Aşmış diyorum çünkü son iki günümü son albümleri olan
Here we dead we lie ile geçiriyorum. Dinlemekten nuktum tutuldu. Böyle albüm olmaz.
Peki neden ismi zor yazılan bu Post grubunu inatla dinliyorum?
1- Bu adamların yaptıkları iş diğer Post.Rock gruplarına oranla daha atmosferik. Bu yapısal durum, müziğin içine sizi daha çok çekiyor.
2- Kirli gitar tonları çok az kullanılmakta. Kirli gitar tonları yerine, bol bol delay kullanılıyor grupta.
3-
Post Rock şarkı formülü şudur: Güzel bir melodi yakalanır ve o melodi üzerinden 8 dakikalık kalıplara dayalı müzik yapılır. İşte kalıpsal yapı, cecilla:: eyes'da minimize edilmiş. Dolayısıyla şarkılar sizi sıkmıyor.
4- Şarkıların nakarat melodileri dehşetil mübarek ki bence grubun en önemli özelliği bu. Her şarkıda sizleri sarsacak nakaratlar var. Çok felaketler.
Bu grubu
Bir Baba Indie'nin resmi grupları arasına sokmaktan hiç çekinmiyorum. Kesinlikle dinlemeniz önerilir.
http://www.myspace.com/ceciliaeyes
Not: Özellikle
Four Lost Soldiers adlı şarkıya özel bir önem gösteriniz. Yitik savaşçılara ağıt ancak bu kadar olabilirdi.
