I Might Be Wrong: Güzel Metronom!

Nedense metronom çoğu zaman şarkılarda dikkatimi çeken ilk yapısal öğe oluyor. Metronom ne kadar yavaşsa, bir şarkıyı beğenme şansım da o kadar artıyor. Ne kadar yavaş, o kadar 'iyi'...  Adagio çoğu zaman candır, canandır.

Ancak bu düsturu bozan şarkılar ya da albümler de olmuyor değil. Nasıl mı ? Metronomun hızlı olduğu, ancak inatla dramatik yapının korunduğu şarkılar. Kimler mi? The Smiths ya da The Cure ilk aşamada aklıma gelen gruplardan. Bu iki grup metronomu hızlandırsa bile, farklı yapısal unsurlarla şarkıların dramatik yönünü korurlar. En azından bu tarzda yapmış oldukları çok sayıda çalışma vardır.

Kuşkusuz böylesine bir işe girişmek çoğu zaman uzun ve zorlu bir yolculuğu da yanında getirir. En nihayetinde, zıtlıklar üzerine kurulu bir anlayışta müzik yapmaya çalışıyorsunuz. Bu durum ciddi bir birikim ya da müzikal yeteneğin varlığını da zorunlu kılar çoğu zaman. Zaten örnek olarak verdiğim gruplar da, bu işin ne denli zor olduğunu ya da nasıl bir müzikal yetenek gerektirdiğini gösteren gruplar olsa gerek.

Her neyse, bunca laf salatasını, böylesine zor bir işe bürünen bir başka grup için yaptım. Adı "I Might Be Wrong" grubun. Grubun en büyük handikapı da adından kaynaklanıyor olsa gerek. Grubun adı epeyce beğenilen bir Radiohead şarkısına da eşlik ediyor. Dolayısıyla grup hakkında olumlu ya da olumsuz verilere ulaşmak oldukça zor. Böylesine güzel notalar, grubun ismi sebebiyle atlanıyor olsa gerek.

Grup hakkında konuşacak olursak, son zamanlarda hem metronomu böylesine delice kullanan hem de şarkılarında dramatik yönünden hiç taviz vermeyen bir gruba rastlamadım desem yeridir. Grup metronoma yüklenmekten hiç çekinmese de, yine de şarkıların dramatik yönünü korumayı başarıyor. Bu bazen şarkıların melodisiyle, bazen bir klavye dokunuşuyla bazense solistin kendine has soğuk ses tınısıyla ortaya çıkıyor. Solistten dem vurmuşken, solist adına birkaç söz de etmek istiyorum. Vokal özel bir ses tonuna sahip değil, hatta oldukça da sıradan bir solist. Ancak melodilere bir o kadar da uyumlu. Bu uyum ister istemez, grubun dramatik yönünü de güçlendiriyor. Gruba doğru bir 'ivme' kazandırıyor.

Özellikle 2009 çıkışlı son albümleri olan "Circle The Yes" ile kendilerini aşan gruba gereken önemi vermeniz gerek diye düşünüyorum. En nihayetinde bir düşünce benimkisi, abartmasanız da olur.