18 Kasım 2013 Pazartesi

Çünkü özünde Midlake var: "Antiphon"

Midlake denince akan sular durur. Her şeyi bir anda geri plana atabilirim. İlk dinlediğimde- üçüncü albümlerine denk gelir- nefes dahi aldırmamıştı grup bana. O derece Midlake'e vurulmuştum. Sonrasında memleketimize geldiler. Güzel bir konserle bizleri Midlake'e daha da aşık ettiler. Sonrasında ise 4. albüm için bizleri bekletmeye koyuldular.


4 albüm geliyor dendiğinde ise "kim bilir bizleri yine nasıl hüzünlere sokacaklar?" diyerekten kafamda deli sorular oluştu. Sonrasında bir gün öylesine bir haber geldi ki; üzülmek ne kelime, resmen kederlendim. Grubun solisti Midlake'den ayrılmıştı.

----Flashback----
Zamanında, ergenlik zamanlarımda çok sevdiğim bir grup vardı. Adı Shamrain'di bu grubun. Bilenler "To Leave" adlı aşırı depresif şarkılarıyla bilir bu grubu. Valla aşırı depresiftir. Şu an bu grup, karşıma "To Leave" ile çıksa muhtemelen bu gruba dayanamam. Ben hayatımda damarı bu kadar abartan başka bir grup bilmiyorum. Neyse Goodbye to all that adlı, aynı Midlake gibi tüm şarkıları güzel olan albümlerden birine imza attıktan sonra grubun solisti, Shamrain'den ayrıldı. Sonrasında grup yeni albüme koyuldu ama olmadı. Grup solistsiz gerçekten ruhunu kaybetti. Bambaşka bir hal aldı. Biz fanilere üzülmekten başka bir şey düşmedi.
-----------------------------------------------------

Solist gruptan ayrıldıktan sonra yine kafada deli sorular belirmeye başladı. Grubun yeni albümü nasıldı? Solist gidince yeni solist kim olacaktı? Tarz değişecek miydi? vs.

Derken grup albümle aynı adı taşıyan Antiphon adlı şarkıyı bizlerle paylaştı. Heyecanla dinlemeye koyuldum. İlk dinlediğimde "Eyvah!" Midlake'i de kaybettik galiba diye düşüncelere daldım. Hatta kendi aramızda da bayağı bir kötüledik grubu ve Antiphon adlı şarkılarını. Neyse çıkmadık candan umut  kesilmez diyerek albümü  albümü beklemeye koyulduk.

İyi ki de beklemeye koyulmuşum. Single albümü pek yansıtmıyormuş. Öncelikle tüm önyargılarımdan sıyrılarak şunu açıkça diyebilirim ki şu albümü başka bir grup yapsa, bayağı taş gibi albüm diyebilirdim ancak bu albümü yapan grup Midlake olunca ve dahası grup The Courage of Others gibi şahane bir albüm yaptıktan sonra, böylesine iyi bir albüm bile biraz kekremsi kalabiliyor.


Ama albüm hakkındaki kritiğimi diğer albümlerden bağımsız olarak yapmaya çalışacağım çünkü Antiphon'u gerçekten sevdim. Midlake bence oldukça iyi bir albüme imza atmış. Neden güzel peki? Grup böylesine dijital bir dünyada analog kalmayı becerebilmiş çünkü. Neredeyse her şarkı buram buram 70'ler kokuyor. Önceden Midlake'de Jethro Tull'ın majör etkisinden bahsederken, şimdi ise Camel etkisinden ve dahası genel anlamda 70'ler atmosferinin etkisinden bahsetmek mümkün. Her şeyiyle, her notasıyla tam anlamıyla 70'ler buram buram kokuyor albümde. Melodiler, düzenlemeler, solistin vokal performansı, hammond'lar ve hatta davul tonu bile "Ben 70'lerden günümüze geldim" arkadaş der nitelikte. Midlake bu anlamda gerçekten inanılmaz bir işi başarmış. Böylesine bir sound'u dijitalin dibine kadar battığımız bir zamanda ortaya çıkarılması gerçekten ustalık gerektiren bir müzisyenlik yeteneği olsa gerek. Provider, Ages ya da Corruption tamanen bu sulardan beslenen şarkılardan.

Albümde sadece 70'ler mi var peki? Kesinlikle hayır. Midlake de var. Bildiğimiz Midlake. Grup Midlake'in özünü elinden geldiğince korumaya çalışmış. Midlake melankolisini ellerinden geldiğince şarkılarına yedirmeye çalışmış. "It's going down" her şeyiyle ben Midlake şarkısıyım arkadaş der nitelikte. Tüm Midlake karekteristiklerini barındıran bir şarkı. The Old and The Young da yine benzer niteliklere sahip bir diğer şarkı. Vale ise 70'ler etkisiyle yapılan bir şarkı değil de, 70'lerde Midlake olsa nasıl olurdu sorusuna cevaben yapılmış bir şarkı sanki. Bence oldukça güzel, oldukça iyi bir şarkı. Garip ancak bir o kadar güzel bir deneme olmuş.

Bu kadar cümleyi nasıl toparlayacağımı bilemiyorum ancak Midlake büyük bir kan kaybını, güzel bir 70'ler stratejisiyle çözmüş. Hem tarzlarından pek uzaklaşmamışlari hem de ikinci albümlerine yakın ve benzer bir tarzda sound'a erişmişler.

Güzel olmuş mu? Oldukça güzel ancak eski Midlake'e alışanlar için Antiphon biraz handikaplı bir albüm olabilir. Fakat  zamanla bu engelin de aşılacağını düşünüyorum. Çünkü özünde Midlake var.

3 yorum:

  1. Bir düzeltme gerekiyor, Midlake üzerine yazılarınızda courage of others'a ikinci albüm muamelesi yapıyorsunuz. COO Midlake'in iki albüm ve 4 ep'den sonra çıkardığı bir üçüncü albüm. İlk albümü dinlemezseniz çok bir şey kaybetmezsiniz, ama dinlerseniz de iki yıl sonraki van occupanther'da popüler müzik besteleme konusunda nasıl gelişim kaydettiklerini fark edersiniz.

    YanıtlaSil
  2. Uyarın için çok teşekkürler. Bu bilginin farkında olmasaydık, herhalde uzunca bir zaman daha COO için "efsanevi ikinci albüm" yorumunda bulunmaktan çekinmeyecektik. :)

    Bunca yıl boyunca nasıl böylesine bir bilgiyi kaçırmışım, inanılır şey değil gerçekten. Hatta biraz üzüldüğümü de itiraf etmeliyim. İnsan bazen gerçekten hayret ediyor.

    YanıtlaSil
  3. şuna da el atalım o halde:) http://birbabaindie.blogspot.com/2013/12/dangers-of-sea-courage-of-others_1.html

    YanıtlaSil