Zack Condon...
2006 yılında solo proje şeklinde başlattığı müzik yaşantısında, daha ilk albümden gidişatın ne denli güzel olacağının sinyallerini gözlere sokmuştu zaten Zack Condon. Ki yanıltmadı da böyle düşünenleri, 4 senede çıkan irili ufaklı bir sürü albüm ve şarkıyla birlikte...
The Gulag Orkestar albümünden aynı isimli parça ya da Postcard From Italy'yi dinlemek, grubu sevmek için başlı başına bir sebepti zaten. Bu gelenek diğer albümlerde de bozulmadı. En alakasız bir insanı bile bir şarkıyla kesinlikle yakalıyordu bu adam hiç acımadan.
Böyle grupları ayrı bir seviyorum. Dünyanın en müzikten anlamayan, en abuk adamını bile getirsen karşına, kulaklığı kulağına taktığın zaman yüzünü dahi buruşturmadan sonuna kadar dinleyip, beğeniyor ya... İşte orada çok fena hazlar duyuluyor. Negzel değil mi yahu? Hatta işi iyice abartıp ''şarkıyı bana da atsana'' diyenleri bile var!
Şöyle ki; Sagopa'dan Kürtçe türkülere kadar oldukça geniş bir müzik dağarcığı olup, bu tarz işlerle oldukça alakasız bir arkadaşın telefonun da şu an Beirut, Shamrain, IAMX, Emptyself, Midlake ve hatta Iron Maiden çalıyorsa olay işte orda bitmiştir abicim...
Keşke bizde şimdi boğaza karşı oturaydık da, ortada ''Düş Sokağı Sakinleri ateşi'' yakarak bu şarkıyı söyleyeydik. Güzel olma mıydı? :'(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder