ALBUM I The Pineapple Thief - All The Wars

The Pineapple Thief 'in (PT) bazen gerçekten talihsiz bir grup olduğunu düşünüyorum.  Koskoca adamlar,  ne kadar iyi müzik yaparlarsa yapsınlar, ne kadar rüştlerini ispatlamış olurlarsa olsunlar, inatla ve her albümlerinde Porcupine Tree (PCT) ile karşılaştırılmak zorunda kalıyorlar. Oysa iki grubun benzeştiği sadece iki nokta var; solistlerin benzer vokal performanslarına sahip olması ve iki grubun da müziğe yaklaşım açılarının progresif rock formu üzerinden oluşmasıdır.

Uzun lafın kısası; PT yeni albümleri olan "All The Wars" ile geçen haftalarda karşımıza çıkıverdi ve bu albüm gerçekten PCT'yi andırıyor. Şaka, şaka! Hiç benzemiyor.

All The Wars, PT'nin çıtayı epeyce yükselttiği 'klasik' albümlerin en sonuncusu. Bir grubun müziğe yaklaşımını bozmadan, her albümde müzikal çıtasını istikrarlı bir şekilde yukarı çekmesi, pek alışık olduğumuz durumlardan biri olmasa gerek. Peki All The Wars hangi açılardan daha iyi bir PT'yi taahhüt ediyor bize?

Öncelikle, grup bir önceki albümleri olan Someone Here is Missing (Seni Buralarda bir Özleyen Var- Yalın) ile kendini daha agresif melodiler üzerinden  tanımlamaya kalkışmıştı.  SHM öyle bir deneme içerisinde, oldukça iyi melodilere ya da düzenlemelere sahip bir albümdü. Ancak SHM kesinlikle olgun bir albüm değildi. Grup All The Wars'ta da benzer bir yaklaşıma sahip, ancak sound daha olgun daha oturaklı... Hani ergen bir tabirle söyleyecek olursam, All The Wars gaz bir sound'dan çok, üstüne gerçekten uğraşılmış bir albüm olmuş. Kafalarındaki agresif PT'ye All The Wars ile erişmiş olsa gerek grup.

Grubun gelişim gösterdiği bir diğer önemli nokta ise; grubun melodik tarafı üzerinden geliyor. Grup yeni albümünde doğu tınılarını yaylı partisyonlarla kullanmaktan hiç çekinmemiş. Albümde yaylı partisyonlar o kadar yerli yerinde kullanılmış ki zannedersiniz grup uzun yıllardır bu tip denemelerle meşgul. Gerçekten yaylılar oldukça iyi yedirilmiş şarkılara. Bu durum, grubun melodik tarafını da oldukça iyi desteklemiş. Melodik olarak daha güçlü bir PT ortaya çıkmış.

PT ile kendi payıma düşen garip  bir hikayemi sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu grup her albümlerinde muhakkak bir ya da iki tane vurucu şarkı yapıyor arkadaş. Diyelim ki albümü dinlemeye başlıyorsunuz, ilk şarkıyı dinlediniz, ikinci şarkıyı dinlediniz, derken üçüncüyü de dinlediniz ve bahsettiğim vurucu şarkı geldi. Yandığımın resmidir o şarkı. O şarkıyı tüketmeden diğer şarkılara geçemem, olmaz, beceremem. Şarkıyı repeat'e almaktan başka çare bıraktırmaz bana grup. Örnek vermek gerekirse, "The Sorry State", "Run me Through" gibi şarkılar, o kadar vurucudur ki, bu şarkıları dinlemekten diğer şarkılara yoğunlaşamazsınız.

PT, aynı çizgiyi yine korumuş sağ olsun. Albüme adını veren "All The Wars" son zamanlarda dinlediğim en vurucu şarkılardan biri. Gerek şarkının 'hüznü' gerekse yaratılmaya çalışan atmosferi ile diğer şarkılardan hem bir adım öne çıkıyor hem de farklılaşıyor.

Kısacası PT, All The Wars ile serüvenine bıraktığı yerden devam ediyor. Bence bu serüven, biz yolcular için halen mükemmel bir hal içerisinde.

Hep böyle kal, e mi PT? böhühühühü

Edit: Albümde "More Wars" adında, şarkıların akustik hallerinin olduğu bir Cd daha var. Hani abartmak istemiyorum ama bazı şarkılar akustik halleriyle daha iyi olmuş. Kesinlikle dinlemeniz önerilir.

*Ayrıca The Pineapple Thief TOP 5'i için de tıklayabilirsin!