Kaç tane dönüm noktası vardır ki insan hayatında? Hele ki bu dönüm noktası bir müzik grubuna aitse. İlk dinlediğim şarkıları U2 cover'ı olan Love is Blindness'dı. Vurulmak ne kelime, o notaları dinlerken müzik algım resmen tekrardan şekilleniyordu. Sonra diğer şarkılar, albümler derken ben kendimi bu grubun notaları içerisinde kaybetmiş buldum. En sevmediğim şarkılarında bile onlarca sefer tekrar dinlemek istediğim birkaç nota barındırır TW.
TW yeni yılla beraber hayatıma bir anlam daha kattı. "New Song and Outtakes" adında 2 yeni şarkı, bir remix ve eski kayıtlardan oluşan yeni bir albüm gibi bir şey yayınladı. Aslında bildiğim TW'den pek farkı olmayan şarkıları barındırsa da bu yeni albüm, yine çok güzel, yine çok hüzünlü ve yine kırılgan.. Hatta "Bells" adında şu zamana kadar TW'ın en iyi işi olan şarkıyı bile barındırmakta bu albüm. Hayatımda ilk defa bir şarkının mp3'ü için para verdim. Tamı tamına 1,95+KDV verdim şarkı için. Sonrasında 288 sefer bu şarkıyı tekrar tekrar dinleyerek hakkını da verdim sanırım. İliklerime kadar işledi resmen. İnanılmaz bir hüzün var şarkıda, vokalden çok melodi vuruyor insanı...
Aynı formül sürekli bam telinizi yakalar mı? Yakalıyor işte. Bu formülün kusursuzluğu mu yoksa günahkarlığın acısı mı? Kanımca doğru cevap günahkarlık, pişmanlık ve dahası.. TW her albümünde yaşadığı günahları (pişmanlık diyelim buna) yansıtıyor formülüne ve sonrasında o eşsiz müzikler ortaya çıkıyor. İşte bu yüzden 'Trespassers' diye başlıyor ya grubun adı. Günahkar William...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder